POZNAJMY SIĘ O MNIE
Ukończyłam całościowe szkolenie w podejściu systemowym z elementami psychodynamicznymi. Prowadzę psychoterapię indywidualną dzieci i młodzieży, dorosłych, par i rodzin. Swoją pracę poddaję stałej superwizji. Superwizuję się u dwóch certyfikowanych superwizorów w podejściu systemowym i psychodynamicznym będących członkami Polskiego Towarzystwa Psychologicznego i Polskiego Towarzystwa Psychiatrycznego.
Kompetencje zawodowe wzmacniałam poszerzając wiedzę podczas licznych warsztatów, szkoleń, konferencji. Ukończyłam Kurs Psychologii Klinicznej Sekcji Psychoterapii Polskiego Towarzystwa Psychologicznego w Warszawie, Podyplomowe Studium Terapii i Treningu Grupowego w Instytucie Profilaktyki Społecznej i Resocjalizacji Uniwersytetu Warszawskiego, Wydział Pedagogiki w trybie stacjonarnym Uniwersytetu Warszawskiego.
W moim doświadczeniu zawodowym jest m.in. w Instytucie Psychiatrii i Neurologii Oddział Dzienny Rehabilitacji Psychiatrycznej w Warszawie, Poradnia Zdrowia Psychicznego SPZOZ w Mławie, Zespół Ośrodków Wsparcia dla Ofiar Przemocy w Rodzinie w Mławie. Od wielu lat jestem również związana zawodowo z Środowiskowym Domem Samopomocy w Mławie pracując z osobami dorosłymi z niepełnosprawnością intelektualną.
Korzystając w wieloletniego doświadczenia zawodowego zajmuję się problematyką kryzysów życiowych, strat, traum, pracuję z osobami uwikłanymi w przemoc domową, depresją, lękiem , innymi problemami natury psychicznej, kryzysami związków, rodzin, celami rozwojowymi.
Psychoterapia zmienia życie
Nadzieja bywa, jeżeli ktoś wierzy,
Że ziemia nie jest snem, lecz żywym ciałem,
I że wzrok dotyk ani słuch nie kłamie.
A wszystkie rzeczy, które tutaj znałem,
Są niby ogród, kiedy stoisz w bramie.
Wejść tam nie można. Ale jest na pewno,
Gdybyśmy lepiej i mądrzej patrzyli,
Jeszcze kwiat nowy i gwiazdę niejedną
W ogrodzie świata byśmy zobaczyli.
Niektórzy mówią, że nas oko łudzi
I że nic nie ma, tylko się wydaje,
Ale ci właśnie nie mają nadziei.
Myślę, ze kiedy człowiek się odwróci,
Cały świat za nim zaraz być przestaje,
Jakby porwały go ręce złodziei.
Czesław Miłosz, Nadzieja
zapisz się na konsultację
Nasze życie jest mapą doświadczeń
Czasem na naszej drodze pojawią się zdarzenia, które zapisują się w nas bolesnymi wspomnieniami i emocjami. Mierząc się z obciążeniami docieramy do miejsca, z którego nie jesteśmy już w stanie wyruszyć. Stajemy wówczas przed dylematem, co dalej. W takich momentach z pomocą przychodzi psychoterapia. Terapia daje nadzieję, że odnajdziemy siłę i moc. W jaki sposób psychoterapia może zmienić życie?
Pomaga poznać siebie. Więź ze sobą jest najważniejszą ze wszystkich rodzajów więzi. Stanowi podstawę w tworzeniu relacji z innymi. I otaczającym światem. Poznanie siebie i zaakceptowanie tego co w sobie odkryjemy, sprawia, że stajemy się spójnymi ludźmi. Potrafiącymi lepiej zrozumieć siebie i innych. Każdy człowiek ma możliwość wspierania siebie i rozwoju. Nie można być dobrym dla innych jeśli najpierw nie docenimy siebie. W psychoterapii terapeuta i Pacjent wspólnie pracują nad zmianą. Każde spotkanie przynosi nową wiedzę oddając rzeczywisty obraz osoby. Terapeuta stwarza przestrzeń na rozwój osobisty , bycie w kontakcie z drugim człowiekiem. Pomocne i konieczne w drodze do udanego procesu są zasady terapeutyczne. Umożliwiają Pacjentowi doświadczenie spokoju i poczucia bezpieczeństwa.
Pacjenci zgłaszają się na psychoterapię nie znając źródła i przyczyn swoich trudności. Często mają poczucie jakby rany nigdy się nie zagoiły. Psychoterapia dostarcza wyjaśnień jak doszło do powstania bólu. Jest to istotny element procesu, modyfikacji ulega dotychczasowy sposób myślenia, zmiana zachowania, umiejętności społecznych.
Nagromadzone trudne doświadczenia wzbudzają u Pacjentów silne emocje. Czasem są tak trudne do udźwignięcia, że pojawia się potrzeba ucieczki od ich odczuwania. W procesie psychoterapii stłumione emocje zaczynają się ujawniać co w efekcie przynosi ulgę i wyzwala chęć dalszej pracy nad zmianą. W terapii możemy w bezpieczny sposób wyrażać uczucia i uczyć się funkcjonowania z innymi.
Długość terapii zależy od ustalonych celów , zgłaszanych problemów, historii życia i cech osobowości Pacjenta oraz postępów terapeutycznych . Psychoterapia pomaga Pacjentowi uwolnić się od przeszłości, w której istniały urazowe doświadczenia. Przeszłość staje się mniej zagrażająca, jest bardziej zrozumiała. Wyposaża w wiedzę o możliwościach i ograniczeniach własnych i otoczenia. Uwolnione emocje staja się energia do nowych wyzwań. Zrzucając bagaż doświadczeń z przeszłości, Pacjent zaczyna się zajmować teraźniejszością . Uczy się dostrzegać, że w rożny sposób może sobie radzić z rudościami życiowymi. Uczy się dokonywania wyborów, nowych sposobów reagowania i zachowania. Potrafi rozpoznać własne potrzeby i cele życiowe.
Ujawniająca się w procesie psychoterapii nadzieja staje się bodźcem do rozwoju i wzmacnia relacje. Doświadczana przez Pacjenta niepewność w procesie psychoterapii jest jednocześnie nadzieją na zmianę.